Sociale media zijn amusement. Meest voorkomende kijk je, lees je en scroll je door. Bij sommige berichten blijf je echter stil staan en weer anderen moeten je gewoon delen. Deze van Stacey Patton is zo een. Lees en kijk of je het met me eens bent.
Ik zit in een Amtrak-trein. Businessclass van DC naar Trenton.
Er is een blanke man.
Zuidelijk.
Luidruchtig.
En belangrijk.
Laten we hem Chuck noemen.
Ik sta ongeveer 8 rijen achter hem. Hij gebruikt zijn mobiele telefoon sinds we aan boord zijn. Hij praat luid, alsof hij in zijn thuiskantoor zit. Alle anderen in de treinwagon lijken onaangedaan. Maar ik ben geïrriteerd.
"Hier is mijn celnummer. ZEVEN NUL DRIE..."
Ik schrijf zijn nummer op.
Ik bel *67 en dan 1-703-....
"GEEF ME EEN SECONDE. ER KOMT NOG EEN OPROEP DOOR. GELL-OOOO?"
Ik fluister. "Hallo, dit is Black Jesus die belt. Ik rijd met trein 176 naar het noordoosten. Ik hoop dat jullie allemaal de juiste stagiaires vinden voor jullie zoektocht. Jullie zullen op tijd in New Brunswick zijn voor die teamvergadering. Ik denk ook dat jullie pitch voor het nieuwe project zal, met wat kleine aanpassingen, goed ontvangen worden door de rest van het team. En ik raad je aan om vanavond voor het diner de Frog and the Peach of Steakhouse 85 te gebruiken. Maar op dit moment wil ik dat je je stem dempt. tijdens het rijden met deze trein. In mijn naam, Amen.'
Klik.
Dude stond eigenlijk op en keek verwoed rond. Ik bleef naar mijn computer kijken alsof ik Black Jesus niet ben.
